خب... الوعده وفا! قبلن گفته بودم که می‌خوام در مورد سیستم حمل و نقل ونکوور و Zoneهاش مفصل بنویسم. اولش بگم که من به عنوان یه تازه‌وارد نابلد، از سیستم حمل و نقل ونکوور خیلی راضیم! در نگاه اول، اتوبوس‌ها و ترن‌ها تمیز و نو هستند، با تقریب خیلی خوبی سر ساعت و منظم میان و می‌رن، توی اکثر نقاط هم فاصله‌ی بین رفت و آمد اتوبوس‌ها اونقدر کمه که اگر یکیش رو از دست بدی، 5 دقیقه وایستی یکی دیگه میاد. مگر اینکه خیلی خط کم رفت و آمدی باشه. اسکای ترن شهر ونکوور سه تا خظ اصلی داره که ایستگاه‌هاش نسبتن با هم فاصله دارن. یعنی اگر خونه‌ت نزدیک ایستگاه ترن نباشه عملن زیاد ازش استفاده نمی‌کنی. اما عوضش قدم به قدم ایستگاه اتوبوسه.

ونکوور بزرگ، از نظر سیستم حمل و نقل عمومی به 3 ناحیه تقسیم می‌شه.

ناحیه‌ی 1 که با رنگ زرد مشخص شده و شامل خود شهر ونکووره. ناحیه‌ی 2 که با رنگ قرمز نشون داده شده و شامل شهرهای وست ونکوور، نورث ونکوور، ریچموند، برنابی و نیووست‌مینستر می‌شه. و در نهایت ناحیه‌ی 3 که باقی شهرها مثل کوکیتلام، سوری، دلتا و خیلی جاهای دیگه رو شامل می‌شه.
اگر شما بخوای فقط داخل یکی از این نواحی تردد کنی، برای هربار سوار شدن باید 2.75 دلار برای بزرگسالان و 1.75 دلار برای بچه‌های 3 تا 15 سال، دانش‌آموزهایی که GoCard‌داشته باشن و بزرگسالان بالای 65 سال بدین. به همین ترتیب برای تردد توی دو ناحیه، 4 و 2.75 دلار و برای هر سه ناحیه، 5.50 و 3.75 دلار باید پرداخت کنید.
علاوه بر این می‌تونید یه Day Pass بخرید که برای تمام نواحی، برای بزرگسال‌ها 9.75 و برای بقیه 7.75 دلاره.
اما از همه‌ی اینا بهتر و پیشنهاد خود من برای کسایی که دائم می‌خوان از این سیستم استفاده کنن، Monthly Pass هست که می‌تونید به طرز نامحدود از این وسایل استفاده کنید و برای یه ناحیه 91 دلار، برای دو ناحیه 124 دلار و برای سه ناحیه 170 دلار در ماهه. هر Monthly Pass برای مدت یک ماه کامل میلادی (از اول تا آخر ماه) اعتبار داره.
اگر شما بلیط یا Pass یک ناحیه رو داشته باشید، توی روزهای هفته از ساعت شش و نیم به بعد و توی تمام روزهای تعطیل، می‌تونید ازش برای رفت و آمد به تمام نواحی استفاده کنید.
آهان، راستی... اگر قصد دارید فقط یه بار مثلن از اتوبوس استفاده کنید، حتمن حتمن پول خرد به اندازه‌ی بلیط باهاتون باشه. چون اینجا شما بلیط اتوبوس نمی‌خری، بلکه تو همون اتوبوس یه سیستمی گذاشتن، شما به اندازه‌ی بلیطت پول خرد می‌ریزی توش و اون هم اتوماتیک بلیط رو بهت می‌ده. هر بار هم بخوای با همون بلیط خط عوض کنی، فقط می‌زنیش تو همون دستگاه اتوبوس تا Validate بشه.

اما روش استفاده از این سیستم... ساده‌ترین راهی که من خودم هم ازش استفاده می‌کنم Google Map علیه‌السلامه! یعنی شما نوک کوه قاف باش، بهش بگو می‌]خوام برم فلان‌جا... نه تنها تک‌تک قدم‌هایی که باید تو مسیر بری و اتوبوس‌هایی که باید سوار بشی رو برات تعیین می‌کنه، بلکه توی طول مسیر هم همراهته و مواظبه یه وقت دیر پیاده و سوار نشی، کج نری، راست نیای... خلاصه که لقب یار مهربان رو باید از کتاب بگیرن، بدن به ایشون! و البته خب اگه یه ذره دقت کنی، بعد 2-3 بار رفتن مسیرها، خودت هم یاد می‌گیری از کجا بری و دیگه نیاز نیست دقه‌ای یه بار گوشیت رو چک کنی. اگر هم روی گوشی دیتا نداشته باشی می‌شه از توی همون خونه همه‌ی مسیرهایی که می‌خوای بری رو چک کنی و روی Google Map نگهشون داری و بعد راه بیفتی بری.
اما اگر کلن با اسمارت‌فون میونه‌ای نداری و با گوکل خیانتکار هم آبت تو یه جوب نمی‌ره، کافیه تو سایت خود TransLink بری و تو همون صفحه‌ی اصلی، از قسمت Trip Planner استفاده کنی و ببینی کجا باید بری و چطوری باید بری.

یکی از نکاتی هم که موقع اتوبوس‌سواری یادتون باشه اینه که، گاهی اگر تو یه ایستگاهی مسافری نباشه، اتوبوس اونجا نگه نمی‌داره. برای همین همیشه قبل از رسیدن به ایستگاه مورد نظرتون، دکمه‌ی Stop روی میله‌ی اتوبوس رو بزنید، یا اون بندی رو که به شیشه‌های اتوبوس آویزونه بکشید تا علامت STOP بالای سر راننده با رنگ قرمز نوشته بشه. اینطوری اگر توی ایستگاه کسی نباشه هم راننده برای پیاده‌شدن شما نگه‌میداره. موقع پیاده شدن هم وقتی چراغ سبز بالای در عقب روشن می‌شه، با دست یه فشار کوچولو بهش بدین تا باز بشه.

دیگه چیز خاصی به ذهنم نمی‌رسه که بگم... اما اگر بعدن نکته‌ای یادم اومد به همین نوشته اضافه می‌شه. برای هر مسئله‌ی دیگه‌ای در این مورد هم روی عکس TransLink بالای پست کلیک کنید تا به سایت اصلیش منتقل بشید.
اتوبوس و ترن‌سواری خوبی رو براتون آرزو می‌:کنم!